Nowe akcesorium i pies stróżujący

Kaizerek ostatnimi czasy mocno wyrósł, a także stał się troszkę "puszysty", przez co powstał kłopot z dopinaniem starych szeleczek. Tak więc naturalnie należało kupić nowe. Wszczęto dokładne przeszukiwania sklepów zoologicznych znajdujących się w pobliżu. Niestety, żaden z nich nie dysponował odpowiednimi dla naszego Puszka Okruszka szelkami. Zmartwiony tym faktem Pan zaczął szukać w internecie. Po jakimś czasie natrafił na szelki Julius-K9. Kaizer kazał się pochwalić, że jego nowe akcesorium zostało opracowane z myślą o psach ratunkowych i policyjnych, co do jego rasy jak najbardziej pasuje. Jest bardzo wygodne zarówno dla niego, jak i dla nas, ale przede wszystkim solidne i bezpieczne. Mimo iż Kaizer jest mądrym psiakiem, mało prawdopodobne jest, żeby udało mu się wypiąć z tych szelek podczas spaceru. Poza tym, nasza mała Mordka wygląda w nich przecudownie, jak prawdziwy pies ratownik.
Ostatnio korzystając ze słonecznych dni, ku uciesze Kaizera, postanowiliśmy odwiedzić naszą działkę w Wancerzowie. Od razu po opuszczeniu samochodu wykonał kilka szybkich kółeczek dookoła niej, żeby rozprostować kości. Następnie postanowił przywitać się ze swoim kolegą z sąsiedztwa, bardzo przyjaźnie nastawionym Amstaffem. Wspólnie odbyli parę biegowych rundek wzdłuż ogrodzenia, a potem trochę pogadali. Kaizer naturalnie chwalił się nowymi szelkami. Fado, bo tak się nazywa ten kolega, bardzo się spodobały. Po tej krótkiej pogawędce wybraliśmy się wszyscy na spacer w stronę słońca. Biedny Kaizerek, chciał nieco zboczyć z drogi i posprawdzać tereny zielone, lecz nie przewidział, że pod wysoką trawą może kryć się gwałtowne obniżenie terenu i ku swojemu zdziwieniu, nagle natrafił na takie właśnie obniżenie. Z początku lekko zszokowany zastanawiał się, co się wydarzyło, ale już po chwili radośnie wynurzył się z wysokich traw i pogalopował przed siebie. Oczywiście nic mu się nie stało. Podczas naszego powrotu do samochodu, Kaizer postanowił udowodnić, że zasłużył na te szelki i popędził w stronę auta. Kiedy tylko się przy nim znalazł, z wielką godnością ułożył się przy drzwiach, rzucił przelotne spojrzenie w naszą stronę i przybrał minę mówiącą "Ja pilnuję tego wozu. Zbliżasz się na własne ryzyko".