Gdzie ta zima?

Nie było nam dane zbyt długo nacieszyć się zimową scenerią ani zrobić białej sesji. Już 2 lutego wszystko stopniało i po białych dywanach nie zostało śladu. Pogoda znów zrobiła się szara i nieciekawa, padał deszcz, czasem ranki spowite były gęstą mgłą. W takiej sytuacji Kaizer znów zamiast łapać płatki śniegu i tarzać się w białym puchu, siedział przeważnie w domu, oddając się swojej ulubionej czynności - drzemaniu. Dopiero w ostatnich dniach zaczęło wychodzić słońce ożywiając nieco cały krajobraz. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że jest luty. A w lutym powinno świecić słońce, ale tak, by docierając do zasp śnieżnych zamieniać je w miliardy mieniących się kryształków i  razić przechodniów oraz dzieci, urządzające właśnie wielką bitwę na śnieżki. Tymczasem jest zupełnie inaczej, a wszystko przypomina raczej wiosnę, aniżeli zimę. Trochę się wszystko pomieszało. Jednak Kaizer potrafi urozmaicić sobie czas. Dzisiaj na przykład z rana, tak na dobry początek dnia, ukradł tatusiowe gumiaki i potraktował je wystarczająco brutalnie, by nie nadawały się już do ponownego użycia. Tatusiowi podniosło to troszkę ciśnienie, ale na Kaizerka nie da się długo gniewać. Nawet gdy rozszarpie pluszaka tak, że spod szczątek nieszczęśnika nie widać podłogi, to wystarczy, żeby zrobił jedną z tych swoich minek, a człowiek nie dość, że nie będzie się złościł, to jeszcze by go chętnie przytulił. Taki uroczy Szkodnik. 

Z nieco spóźnionymi buziaczkami na walentynki